Dwumiejscowy szkolno-treningowy Perkoz pozwala na prowadzenie szkolenia podstawowego, nauki akrobacji, lotów wysokościowych. Nadaje się także do lotów turystycznych, na których aerokluby częściowo zarabiają na swoją działalność.
Zmodyfikowany prototyp Perkoza był prezentowany na słynnej wystawie lotniczej we Friedrichshafen. Wzbudził ogromne zainteresowanie. Szybownicy z całego świata dopytywali, gdzie i kiedy będzie można nim polatać.
Perkoz jest następcą Puchacza, wyprodukowanego przez Szybowcowe Zakłady Doświadczalne w Bielsku Białej.
W drugiej połowie lat osiemdziesiątych PDPSz Bielsko-Biała pracował nad następcą Puchacza, który miał zachować jego zalety i pozbyć się jego wad. Konstruktorem był inż. Adam Meus, który był również konstruktorem Puchacza. Przede wszystkim w Puchaczu krytykowano małe prędkości dopuszczalne oraz łatwe wchodzenie w korkociąg.
W PDPSz wyprodukowano dwa prototypy Perkoza, pierwszy został oblatany 8.05.1991 przez mgr inż. Jerzego Śmielkiewicza na lotnisku w Jeleniej Górze. W roku 1996 był zademonstrowany na Żarze gdzie mogli się z nim zapoznać instruktorzy szybowcowi. Egzemplarz ten po upadku PDPSz w 1999 roku został sprzedany do USA. Wcześniej jednak w PDPSz wykonano jeszcze jeden prototyp, ale nie przeszedł on prób.

Po reaktywacji działalności zakładów szybowcowych pod firmą Allstar PZL Glider prototyp ten został gruntownie zmodyfikowany celem spełnienia nowych, znacznie ostrzejszych wymagań CS-22 sformułowanych przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego. Na tym prototypie wykonano pełny zakres prób w locie do certyfikacji Jednocześnie wykonano pełen zakres prób wytrzymałościowych, zwracając szczególną uwagę na nietypowe okucia skrzydłowe oraz nową konstrukcję belki ogonowej i kabiny pilotów. Przekonstruowana tylna część kadłuba pozwoliła znacząco zmniejszyć masę szybowca. Zmniejszono także ujemny skos skrzydła, dzięki czemu poprawiono własności pilotażowe w akrobacji, zmieniono koło podwozia głównego i sposób amortyzacji podwozia zastosowano piętrowe płyty hamulców aerodynamicznych zwiększając ich skuteczność oraz poprawiając ergonomię kabiny pilotów.
Głównymi założeniami konstrukcyjnymi było skonstruowanie szybowca do szkolenia podstawowego, treningu wraz z lotami chmurowymi i falowymi i nauki pełnej akrobacji. Były to więc bardzo ambitne założenia. Szybowiec ten spełnia też wymagania CS-22 U oraz A.
Konstrukcja całkowicie laminatowa z kompozytów szklano-epoksydowch. Płat o profilu NN-8 i 3 stopniowym wzniosie. Podwozie stałe trójkołowe, resorowane. Koło główne (środkowe) hamowane hamulcem hydraulicznym Obydwie kabiny wyposażone w tablice przyrządów. Pedały w przedniej kabinie przestawiane w locie, natomiast w tylnej kabinie stałe w zamian za to tylne siedzenie pilota regulowane.
(Opracował A.P.)

dane:
SZD-54-2 Perkoz
Oblatany: 08.05.1991
Rozpiętość skrzydeł: 17,5 m (20 m )
Długość: 8,25 m
Wysokość: 2,05 m
Powierzchnia skrzydeł: 16,36 m2
Wydłużenie : 18,7
Profil skrzydła: NN-8
Ciężar własny: 375 kg
Max ciężar do startu kat. Utility: 585 kg (CS 22 kat U)
Max ciężar do startu kat. Akro: 565 kg (CS 22 kat A)
Obciążenie powierzchni: 35,7 kG/m2
Prędkość opadania: 0,66 m/s przy 82 km/h
Prędkość min.: 70 km/h
Prędkość dopuszczalna: 265 km/h( A), 245 km/h (U)
Max współczynniki obciążeń dop.: +7/ -5 g

artykuł z pisma „Lataj z nami”